Ancient Strengthening Technique: Chapter 0052
Ancient Strengthening Technique: Chapter 0052
เยี่ยมชมสวนร้อยสมุนไพร
ฝากกด like ติดตามเพจด้วยนะครับ https://www.facebook.com/Dogdatachill
*****************
*****************
Ancient Strengthening Technique 00052 เยี่ยมชมสวนร้อยสมุนไพร
ก่อนที่จะออกจาก โรงเตี้ยม อวี้เหอ ชิงซุ่ยได้กินเต้าหู้จาก อวี้เหอ ชิงสุ่ยรู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอจะกินอย่างอื่นนอกจากเต้าหู้แล้วเหรอ ก่อนที่ชิงสุ่ยและครอบครัวจะจากไป อวี้เหอหยิกแก้ม 2 ข้างเบาๆในขณะที่เธอหัวเราะและกล่าวว่า ในอนาคตค่าใช้จ่ายของชิงสุ่ยจะได้รับการยกเว้นเมื่อเขาต้องการที่จะมาเยี่ยมชมโรงเตี้ยม อวี้เหอ
ชิงอี้ ค่อยๆยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็น ชิงสุ่ย เขินอาย ในความเป็นจริงบางทีถ้าเธอได้รู้ความคิดของ ชิงสุ่ย เธออาจจะกระอักเลือดในความคิดของเขาก็เป็นได้ ชิงสุ่ย รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก และเพลิดเพลินกับมือที่เหมือนหยกของ อวี้เหอ ที่กำลังหยิกใบหน้าของเขา สิ่งเดียวที่รบกวนจิตใจเขาก็คือข้อเท็จจริงที่ว่าเด็กน้อยที่กำลังโดนแกล้งโดยหญิงสาวที่อายุมากกว่าในที่สาธารณะ ชิงสุ่ย รู้สึกหมดหวัง บางที่เธอคงจะเห็นข้าเป็นแค่เด็กน้อย
เมื่อพวกเรากลับไปที่ร้านขายสมุนไพรของตระกูลชิง ชิงสุ่ย กำลังคิดถึงวิธีที่ดีที่สุดในการปลูกสมุนไพรที่ได้จากสวนร้อยสมุนไพรในดินแดนหยกม่วงอมตะ ก่อนหน้าในดินแดนมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น เวลา 100 วันในดินแดนเเปรียบเทียบกับ 1 วันที่เสียไป ดังนั้น ชิงสุ่ยมีความกระตือรือร้นที่ต้องการปลูกสมุนไพรจากสวนร้อยสมุนไพรในดินแดนของเขา
“ท่านแม่ ข้าอยากไปสวนร้อยสมุนไพร ท่านรู้หรือไม่ว่ามีสมุนไพรชนิดใดอยู่ที่นั่นบ้าง”
“มีสมุนไพรกว่า 1200 ชนิดที่ต่างกัน อันที่จริงสมุนไพรเหล่านี่อยู่ใน ระดับทั่วไป แต่ก็เป็นความต้องการของตลาดมาก “ ชิงอี้ตอบทันทีดูเหมือนว่าจะคุ้นเคยกับกิจการสมุนไพรเป็นอย่างดี
“อะไรที่บ่งบอกถึงสมุนไพรที่พร้อมเก็บเกี่ยว และเมื่อพร้อมเก็บเกี่ยว เราจะเก็บเกี่ยวมันยังไง “ ชิงสุ่ย รู้ว่า ชิงอี้ คุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดีและเขายังคงถามต่อไป
“สมุนไพรมีหลากหลายชนิดดั้งนั้นวิธีการเพาะปลูกและเก็บเกี่ยวจะต่างกันขึ้นอยู่กับสมุนไพร โดยเฉลี่ยสมุนไพรของเราจะครบกำหนดเก็บเกี่ยวอยู่ระหว่าง 10 เดือนถึง 2 ปี สำหรับสมุนไพรบางชนิดจะไม่มีความแตกต่างแม้ว่าจะเก็บเกี่ยวตอนมันอายุ 1 ปี หรือ 20 ปี บางสมุนไพรแม้เราจะเก็บเกี่ยวแล้วเราก็สามารถเก็บเกี่ยวมันได้อีกครั้งหลังจากระยะเวลาผ่านไป ตัวอย่างเช่น สมุนไพรจำพวก ใบชา เราต้องเก็บใบอ่อนของมันนำไปอบให้แห้งหลังจากนั้นก็เป็นยาที่พร้อมใช้งาน ส่วนสมุนไพรอื่นๆเมื่อครบกำหนดเราจะเก็บเกี่ยวและสามาถใช้มันเป็นต้นกล้าเพื่อเพาะปลูกในครั้งต่อไปได้อีกครั้ง “
หลังจากอธิบายจบแล้วเธอก็เหลียวมอง ชิงสุ่ย อย่างสงสัยทำไมเขานั้นถึงตอนถามถึงการเพาะปลูกอย่างลึกซึ่งด้วย
“ ฮี่ฮี่ ช้าก็แค่อยากรู้นิดๆหน่อยๆน่ะ “ ชิงสุ่ย นึกถึงคำถามของเขาก่อนที่จะยิ้มอย่างเอียงอายเพื่อปกปิด
“ท่านแม่ ในอนาคตเพียงแค่ปล่อยให้ข้าจัดการทุกอย่างในสวนร้อยสมุนไพร ข้าสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับมันได้” ชิงสุ่ยลูบมือด้วยความร่าเริง
“อ่า ข้าก็เห็นด้วยกับคำขอของเจ้านะ ความจริงมันก็ไม่ยากที่เจ้าจะดูแลสวนร้อยสมุนไพร นอกจากการเมล็ดการเก็บเกี่ยวจัดเก็บในร้านค้าที่อยู่บนถนนในเมืองและส่งสมุนไพรของเราไปขายในตลาดประมูล” ชิงอี้อธิบายสั้นๆเกี่ยวกับสิ่งสำคัญที่ ชิงสุ่ย ควรรู้
ในตอนบ่าย ชิงสุ่ยใช้เวลาไปกับสวนสมุนไพรร้อยชนิด มีสมุนไพรมากมายที่เพาะปลูกที่นี่ บางส่วนของพืชสมุนไฟรเพาะชำมีความสูงมากกว่ามนุษย์ในขณะชนิดอื่นสูงแค่นิ้วเดียว สมุนไพรดูราวกับว่าพวกเขาปลูกโดยไม่มีการใส่ใจรายละเอียดใดๆตามชั้นและชั้นสมุนไพรก็มีความสูงที่แตกต่างกันตามแปลงของที่ดิน อย่างไรก็ตามการเพาะปลูกเช่นนี้ดูเหมือนจะให้ความสวยงามอยู่ไม่น้อย
ดูเหมือนว่าความรู้ที่ได้จากหนังสือเกี่ยวกับยาสมุนไพรทั้ง 3 เล่มที่อ่านก่อนหน้านี้จะสามารถนำมาใช้ประโยชน์ในตอนนี้ สมุนไพรบางชนิดต้องการเวลาเพื่อใช้ในการเติบโตดังนั้น ชิงสุ่ยจึงพบว่ามันจะดีกว่าถ้านำไปปลูกในดินแดนหยกม่วงอมตะของเขา
เป็นที่น่าแปลกใจ ชิงสุ่ยพบสมุนไพรที่หายากบางอย่างเช่น สโนโลตัส (ดอกบัวหิมะ) จินเสน (โสม) ลิงซิ (เห็ดหลินจือ)ที่ปลูกอยู่ในสวนร้อยสมุนไพร ชิงสุ่ยเดินเข้าใกล้กับแปลงสมุนไพรที่วัดได้ประมาณ 10 ตารางฟุต จากการประเมินของเขาสมุนไพรหายากเหล่านี้มีอายุประมาณ 2-3 ปี เมื่อมองไปรอบๆ ชิงสุ่ยคิดว่าจะดีกว่าถ้าย้ายสมุนไพรเหล่าไปนี้ยังดินแดนของเขา
ตลอดเวลาในช่วงบ่าย ชิงสุ่ย กระทำการแบบลับๆ เขาเลือกสมุนไพร 3-5 ต้นของสมุนไพรที่ดีที่สุดแต่ละชนิดที่สามารถพบได้ในสวนร้อยสมุนไพรนำไปปลูกในดินแดนของเขา หลังจากทำงานอย่างหนักดินแดงหยกม่วงอมตะก็ไม่ได้แร้งแค้นเหมือนที่เคยเป็น เขาปลูกสมุนไพรบนพื้นที่ที่สามารถปลูกได้
ชิงสุ่ยไม่ต้องการที่จะปลูกสมุนไพรมากเกินไป เขาต้องการเพียงใช้พื้นที่ว่างเพื่อปลูกสมุนไพรได้หลากหลายชนิด ยังไงก็ตามมันคงไม่สำเร็จภายในเวลาสั้นๆ
“ฮืม ข้าควรกลับไปดูที่คลังเก็บของ “ ชิงสุ่ยคิดเขาต้องการไปดูเผื่อว่าจะมีสมุนไพรที่ไม่มีในสวน ที่คลังเก็บของตั้งอยู่ใกล้ ปากทางเข้าสวนร้อยสมุนไพร ชิงสุ่ยดันประตูเหล็กหนา 2 ข้างก้าวเข้าไปข้างในเขาพบว่าห้องคลังเก็บของระบายอากาศได้ดีมากเนื่องจากมีหน้าต่างขนาดเล็กจำนวนมากฝังอยู่บนหลังคา
ในห้องเก็บของมีกระเช้าวางอยู่บนโตะและกระสอบที่ปิดสนิทไว้มากมาย ดูเหมือนว่าสมุนไพรเหล่านี้ถูกทำให้แห้งสนิทบรรจุไว้ในกระสอบและปิดมิดชิดส่วนที่ไว้ในกระเช้าจะเป็นสมุนไพรกึ่งแห้ง คลังเก็บของมีขนาดไม่ใหญ่มากขนาดประมาณ 30 ตารางฟุต ชิงสุ่ยยังคงสำรวจคลังเก็บสินค้าไปเรื่อยๆจนในที่สุดเขาก็พบสิ่งที่เขามองหา ด้านของเขามีกระเช้าจำนวนมากที่เต็มไปด้วยเมล็ดพันธุ์หลากหลายชนิดของสมุนไพร
“เหล่านี้คือ เมล็ดสมุนไพรที่หายาก ดอกโพเรียไวท์ ใบอังโกนี่ และ หลินชิไวท์ครานี่ “ (ทับศัพท์เลยนะชื่อมันเท่อยู่แล้วเอาเป้นว่ามันคือสมุนไพรแต่ละชนิดล่ะกัน) ชิงสุ่ยคว้าเมล็ดพันธุ์แต่ละชนิดมาอย่างตื่นเต้น หลังจากระยะเวลาผ่านไปไม่นาน ความพยายามของชิงสุ่ยก็เสร็จสิ้น ชิงสุ่ยรู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามด้วยประสิทธิภาพอันมหัศจรรย์ของดินแดนหยกม่วงอมตะ ถ้าเขาไม่ใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุดเขาก็คงต้องเอาหัวฟาดพื้นตายด้วยความโง่ของตัวเองเป็นแน่
เมื่อถึงเวลากลางคืนมาถึงความพยายามทั้งหมดที่ทำในวันนี้ทำให้ ชิงสุ่ย หมดแรงเลยทีเดียว แม้เขาจะอ่อนเพลียเขาก็ยังไม่นอนทันที เขาเข้าไปในดินแดนหยกม่วงเพื่อทำการบ่มเพาะพลังทุกคืนจนกลายเป็นกิจวัตร ด้วยการฝึกฝนเล็กน้อยของเขา ชิงสุ่ยก็ก้าวเข้าสู่ห้วงสมาธิอย่างน่าประหลาดใจ
จบตอน 52
1 Comment:
ขอบคุณมากๆครับ
EmoticonEmoticon