Ancient Strengthening Technique: Chapter 0050
Ancient Strengthening Technique: Chapter 0050
เมืองร้อยไมล์ที่รุ่งเรือง
*****************
แปลโดย ข้อมูล หมาหมา
*****************
พวกเรากำลังจะไปถึง เมืองร้อยไมล์ ในไม่ช้า และหลังจากนั้นข้าจะพาทุกคนไปที่โรงเตี้ยม อวี้ เหอ เพื่อเพลินกับอาหารเลิศรสที่นั่น เมื่อเห็น ชิงอี้ มีความสุข ชิงสุ่ย จิงคิดว่า อวี้ เหอ น่าจะเป็นหนึ่งในโรงเตี้ยมระดับชั้นนำของเมือง ร้อยไมล์
เมื่อซักครู่ พวกเขาได้เห็นกำแพงเมืองอันมหึมาของเมือง ร้อยไมล์ ที่ปรากฎอยู่ในสายตาของพวกเขาเมื่อรถม้ามาหยุดลงที่ทางเข้าเมือง ชิงสุ่ย ไม่สามารถเปรียบเทียบบรรยากาศที่เห็นกับละครที่เขาได้ดูมาในช่วงชีวิตก่อนหน้านี้
กำแพงเมืองมีความสูง 15 เมตรและหนาประมาณ 3 เมตร ชิงสุ่ย อุทานด้วยความประหลาดใจขณะที่เขาดูความแข็งแรงของกำแพง กำแพงทั้งหมดถูกแกะสลักจากหิน "ลาซุไรซ์" ขนาดใหญ่ และทุกแผ่นน้ำหนักอย่างน้อย 2-3 พันจิน ยังไงก็ตามสิ่งที่ ชิงสุ่ย ประหลาดใจที่สุดก็คือ เขาไม่สามารถหาร้อยร้าวใดๆได้เลยในขณะที่กำลังตรวจสอบกำแพงเมือง!!
นี่เป็นทักษะความสามารถของสถาปนิกผู้ยิ่งใหญ่ ในส่วนลึกของจิตใจของเขานั้นมีข้อมูลเกี่ยวกับทักษะและศิลปะการก่อสร้างและสถาปนิกซ่อนอยู่ เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่ได้ปลดล็อคมันกำแพงเมืองไม่เพียงแต่สูงและแข็งแรงทนทาน ประตูโลหะสีดำขนาดใหญ่ก็แลดูหนาและหนักเหลือเกินซึ่งมีออร่าออกมากดดันอยู่เล็กน้อย
"ประตูเหล็กนั้นจะต้องใช้กำลังอย่างน้อย 20 คนเพื่อเปิดมัน" ชิงอี้ อธิบายขณะที่เธอเห็น ชิงสุ่ย มองไปที่ประตู ที่ยืนอยู่ตรงทางด้านข้างของทางเข้า 30 คนก็คือ ทหารยามรักษาความปลอดภัย พวกเขาสวมชุดเครื่องแบบทหารสีเหลืองดูดีและควงดาบอันคมกริบไว้ในมือพวกเขา
มีเจ้าหน้าที่สองคนที่ต้องรับผิดชอบในการตรวจสอบสิ่งของของผู้เข้าออกเมืองและทุกคนต้องจ่ายเงิน 1 เหรียญทองแดงในการเข้าเมือง สำหรับผู้ที่ขับขี่รถม้าพวกเขาต้องจ่ายเงินเป็น 2 เท่า ขณะที่พ่อค้าที่มาคาราวานต้องจ่ายถึง 4 เท่าของราคาปกติ
ผ่านมาอย่างรวดเร็ว ก็ถึงคิวของตระกูล ชิง ที่จะต้องจ่ายค่าผ่านทาง เจ้าหน้าที่ทั้ง 2 เดินไปด้านข้างกลบเกลื่อนเพื่อให้รถม้าสามารถเข้าเมืองได้โดยไม่จ่ายค่าเข้าเมือง ชิงสุ่ยรู้สึกประหลาดใจจึงพูดถามออกไปว่า "ท่านแม่ทำไมพวกเราถึงไม่ต้องจ่ายค่าผ่านทาง"
ชิงอี้ ยิ้มเบาๆแล้วกล่าว "แม้ว่าเราจะไม่ใช่ตระกูลที่ทรงพลังมาก แต่เราก็ยังมีชื่อเสียงและเกียรติยศอยู่เล็กน้อยในเมือง ร้อยไมล์ แห่งนี้ ทุกคนให้ความเคารพตระกูลเราบ้างเล็กน้อยเนื่องจากท่านปู่ของเราอยู่ในจุดสูงสุดของดินแดน หัวเทียน นอกจากนั้น ท่านลุงสองของเราก็เพิ่งผ่านไปยัง ระดับ 10 ปราณบัญชาสวรรค์ "
หลังจากเข้าเมืองแล้ว แววตาของ ชิงสุ่ย สาดส่องเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น ถนนมีความกว้างประมาณ 50 เมตร และทั้งหมดปูด้วยหินอ่อน มันกว้างใหญ่จน ชิงสุ่ย ไม่สามารถมองเห็นจุดสิ้นสุดของถนนได้
คิดว่าเมือง ร้อยไมล์ จะต้องร่ำรวยอย่างมากแน่นอน เพียงแค่กำแพงเมืองและถนนหินอ่อนจะต้องใช้จำนวนเงินมหาศาลและกำลังคนจำนวนมากในการสร้าง ร้านค้าและโรงเตี้ยมขนาดเล็กบนถนนดูไม่ง่ายและไม่ซับซ้อนจนเกินไป พวกเขาทั้งหมดนั้นดูเหมือนจะมั่งคั่งกันมาก
ร้านค้าปูพรมทั้ง 2 ด้านของถนนเป็นกลุ่มก่อให้เกิดบรรยากาศที่คึกคัก ถนนแลดูกว้างมาก นอกเหนือจากรถม้ายังมีสิ่งอื่นๆที่แปลกใหม่ เป็นสัตว์ดุร้ายที่กำลังดึงลากรถเข็นของพ่อค้า
สถานที่แต่ละแห่งล้วนน่าพิศวงทุกทิศทางทำให้ ชิงสุ่ย นั้นหลงไหล เข้ากำลังมุ่งความสนใจไปทุกหนทุกแห่งราวกับว่ากลัวพลาดอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ เขามองสุ่มไปเรื่อยๆด้วยความสนใจจนไปหยุดอยู่ที่สัตว์แปลกประหลาดที่กำลังดึงรถ
"ว้าว ว้าว นี่มันตัวอะไร แข็งแกร่งขนาดไหน" ชิงสุ่ย ชี้ไปยังสัตว์สีแดงซึ่งน้ำหนักเปรียบได้กับวัว 5 ตัวรวมกัน
"นี่เป็น วัวไฟ อย่าหลงไปกับขนาดอันมหึมาและน่ากลัวของมัน ที่จริงแล้วมันมีนิสัยที่อ่อนโยน ถึงแม้ความเร็วจะมีระดับทั่วๆไป แต่มันมีความแข็งแรงและทนทานมากเป็นพิเศษ ดังนั้น วัวไฟ มักเป็นทางเลือกของคนส่วนใหญ่ในการเลือกสัตว์ในการขนสัมภาระ " ชิงอี้ ยิ้มขณะที่เธอได้เห็นความอยากรู้อยากเห็นและอธิบายรายละเอียดให้เขาฟัง
รถม้าของตะกูลชิงยังคงเดินทางต่อไปจนมาถึงถนนที่ดูหรูหรามากยิ่งขึ้น ชิงสุ่ย รู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นจุดเด่นของเมือง ร้อยไมล์ มีบ้านเรือน และร้านค้ามากมายเมื่อเทียบกับถนนที่เขาอยู่ก่อนหน้านี้ ผู้คนในพื้นที่ล้วนทำตามรูปแบบเดียวกันโดย คนเดินเท้าจะเดินใกล้ๆทั้ง2ฝั่งถนนในขณะเลนกลางเป็นม้าหรือคนขี่ม้าหรือสัตว์
รถหยุดที่หน้าตึกขนาดใหญ่ ชิงสุ่ย มองไปรอบๆอย่างสงสัย เห็นคำใหญ่สี่คำเขียนบนแผ่นโลหะที่แขวนอยู่ใกล้ทางเข้าประตู " ศูนย์การค้า สมุนไพร ตระกูล ชิง " ดังนั้นสถานที่แห่งนี้คงจะเป็นที่ตั้งของกิจการการค้าของครอบครัวชิงแน่นอน!!!
เป็นอาคารสูง 5 ชั้น ไม่มีความสวยงามแต่ประการใด เมื่อมองไปที่มันจะรู้สึกได้ถึงความไม่น่าอยู่ออกมาจากอาคาร
" ไปดูสิ ระหว่างที่เราอยู่ที่นี่ที่แห่งนี้จะเป็นที่พักของเรา "
ชิงสุ่ย ชิงชาน และ ชิงชิ ตาม ชิงอี้ ไปที่อาคารใกล้ๆขณะที่พวกเขากำลังเดินไปในดวงตาของ ชิงชิ ก็เริ่มเป็นประกาย พื้นที่แห่งนี้ น่าจะมีพื้นที่ถึง 10,000 ตารางเมตรเห็นจะได้ ไม่คิดว่าตระกูลชิงของเราจะรวยมากพอที่จะเป็นเจ้าของที่ดินขนาดใหญ่ในเมือง ร้อยไมล์ แห่งนี้ ดูเหมือนว่าตระกูลเราจะมีฐานะอยู่บ้างมีสวนขนาดประมาณ 200 ตารางเมตรทั้งหมดล้อมรอบด้วยกำแพงหินต่ำ
ชิงสุ่ย เดินเข้าไปในสวนและพบว่าสวนนี่ใช้สำหรับการปลูกสมุนไพร เมื่อพบว่ามีพืชพรรณสมุนไพรมากมายปลูกไว้ที่นี่รอยยิ้มขนาดใหญ่ได้ปรากฎบนใบหน้าของเขา
สิ่งที่ทำให้เขาตื่นเต้นไม่ใช่จำนวนสมุนไพรที่พวกเขาเพาะปลูก แต่เป็นชนิดและพันธุ์ที่แตกต่างกันมีมากมายที่นี่ (ทับศัพท์เลยนะ) 8 หญ้าอิมมอทอล 8 ดอกไม้อิมมอทอล ไนท์แฟรงเก้น เกรทเอิร์ทรูท กรูทฮอร์นกินเซ็น ไวโอเล็ทไฮบิสเคิส และอีกมากมาย
สวนแห่งนี้เป็นสวนของตระกูลชิง มีชื่อว่าสวนร้อยสมุนไพร ซึ่ง ชิงสุ่ย สังเกตเห็นชื่อสวนที่เขียนอยู่เหนือประตูทางเข้า
ในช่วงแรก ชิงสุ่ย วางแผนจะซื้อต้นกล้าสมุนไพรบางส่วนและดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีความจำเป็นแล้วเนื่องจากในสวน ร้อยสมุนไพร มีสมุนไพรมากกว่าร้อยชนิด รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากว้างขึ้นกว้างขึ้น ดูเหมือนว่า ดินแดน หยกม่วงอมตะ ของเขาจะไม่ว่างเปล่าอีกต่อไป
มีบุคคลวัยหนุ่มสาว 2 คนกำลังยุ่งอยู่กับการทำงานในสวน ร้อยสมุนไพร พวกเขาขุดหลุมปลูกพีชและกำจัดวัชพืชต่างๆออกจากสวน ชิงสุ่ยมองหาคนของตระกูลชิง ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามีสมาชิกของตระกูลชิงค่อนข้างน้อยทำงานร่วมกับ ชิงอี้ เกี่ยวกับกิจการสมุนไพร มีห้องเก็บของสำหรับจัดเก็บสมุนไพรที่เก็บเกี่ยวได้ ดูเหมือนว่ากิจการสมุนไพรของตระกูลชิงได้กำหนดเป้าหมายไปที่ตลาดสมุนไพรทั่วไปแค่นั้น
" ชิงสุ่ย "
เมื่อได้ยินคนเรียกชื่อของเขา ชิงสุ่ย หันหัวกลับไปและตระหนักได้ว่าเป็นลุงสาม ชิงหู่ ที่กำลังเรียกเขาอยู่
" ลุงสาม สถานที่นี้ดีมาก มันเยี่ยมมากเมื่อเทียบกับหมู่บ้านเรา " ชิงสุ่ย หัวเราะขณะเดินเข้าไปหาลุงสาม
จบ ตอน 50
2 Comment
:)
ขอบคุณมากๆครับ
EmoticonEmoticon